Polski: update

web/www/horas/Polski/Sancti/01-07.txt

@@ -9,3 +9,18 @@ Ze Wschodu * przybyli trzej Mędrcy do Betlejem, oddać pokłon Panu: a otworzyw
 
 [Ant 3]
 Mędrcy, ujrzawszy gwiazdę, * uradowali się radością bardzo wielką: i wszedłszy w dom, ofiarowali Panu złoto, kadzidło i mirrę, alleluja.
+
+[Lectio7]
+Czytanie Ewangelii świętej według św. Mateusza
+!Mt 2:1-12
+Gdy się narodził Jezus w Betlejem Judzkim za dni króla Heroda: oto przybyli Mędrcy ze Wschodu do Jerozolimy mówiąc: „Gdzie jest on Król żydowski, który się narodził?” I tak dalej. 
+_
+Homilia świętego Grzegorza, Papieża
+!Homilia 10. na Ewangelię
+Lecz skoro narodzenie Króla Naszego stało się wiadome, Herod zwraca się ku wymyślnym opowieściom, by nie zostać pozbawionym ziemskiego królestwa. Domaga się, by dano mu znać, gdzie będzie znalezione Dzieciątko: obłudnie udaje, że chce Mu się pokłonić, by Je zgładzić /jakby mógł Go odnaleźć!/. Lecz czymże jest złość ludzka przeciw planom Boga? Napisano wszak: „Nie ma mądrości, nie ma roztropności, nie ma rady przeciw Panu” (Prz 21, 30). Bo mędrców doprowadza do celu owa gwiazda, co się ukazała : trafiają do Narodzonego Króla, przynoszą dary i we śnie otrzymują napomnienie, że nie powinni wracać do Heroda. I staje się tak, że Herod nie może odnaleźć Jezusa, którego poszukuje. Kogóż oznacza osoba Heroda jeśli nie obłudników, którzy szukając nieprawdziwie, nigdy nie zasługują na to, by odnaleźć Pana?
+
+[Lectio8]
+Przy tym jednak trzeba wiedzieć, że heretycy pryscylianie uważają, że każdy człowiek rodzi się pod pewnymi konstelacjami gwiazd; a by wesprzeć swój błąd, wykorzystują to, że gdy Pan ukazał się w ciele, wzeszła nowa gwiazda — uważają, że ta właśnie gwiazda, która się ukazała, była Jego przeznaczeniem. Lecz jeśli zważymy słowa Ewangelii, których użyto, by mówić o owej gwieździe — „aż przyszedłszy stanęła nad miejscem, gdzie było Dziecię” — skoro nie Dzieciątko biegło do gwiazdy, lecz gwiazda do Niego, to, jeśliby wolno było tak to nazwać, nie gwiazda była przeznaczeniem Dziecięcia, lecz przeznaczeniem gwiazdy było to Dziecię, które się ukazało.
+
+[Lectio9]
+Niech jednak w sercach wiernych nie postanie myśl, żeby mówić, że coś Jest przeznaczeniem. Życiem wszak ludzi rządzi tylko Ten, który je stworzył — Stwórca. I zaiste, nie człowiek jest stworzony dla gwiazd, lecz gwiazdy dla człowieka. A jeśli nazywa się gwiazdę przeznaczeniem człowieka, to twierdzi się, że człowiek jest zależny co do samej swojej działalności. Jest pewne, że skoro Jakub wychodząc z łona trzymał ręką piętę wcześniej urodzonego brata (Rdz 25, 25), to ten wcześniejszy w żaden sposób nie mógł się w pełni urodzić, póki nie wyłonił się i ten późniejszy — podczas jednak gdy matka zrodziła obu w tym samym czasie i w tej samej chwili, niejednaka okazała się jakość życia obydwu.

web/www/horas/Polski/Sancti/01-08.txt

@@ -9,3 +9,18 @@ Trzy są dary, * które ofiarowali Mędrcy Panu, złoto, kadzidło i mirra, Syno
 
 [Ant 3]
 Jako światłość ze światłości * ukazałeś się, Chryste, któremu Mędrcy dary ofiarowali, alleluja, alleluja, alleluja.
+
+[Lectio7]
+Czytanie Ewangelii świętej według św. Mateusza
+!Mt 2:1-12
+Gdy się narodził Jezus w Betlejem Judzkim za dni króla Heroda: oto przybyli Mędrcy ze Wschodu do Jerozolimy mówiąc: „Gdzie jest on Król żydowski, który się narodził?” I tak dalej. 
+_
+Homilia świętego Grzegorza, Papieża
+!Homilia 10. na Ewangelię
+Mędrcy zaś przynoszą złoto, kadzidło i mirrę. Złoto wszak przystoi Królowi; kadzidło składało się na ofiarę Bogu; mirrą zaś zabezpieczane są ciała zmarłych. Mędrcy więc Tego, któremu oddają pokłon, zarazem też przepowiadają przez mistyczne dary: przez złoto jako Króla, przez kadzidło jako Boga, przez mirrę jako śmiertelnęgo. Nie brak przecie heretyków, którzy wierzą, że jest On Bogiem — lecz w żaden sposób nie wierzą, że On powszechnie króluje. Ci zaprawdę ofiarowują Mu kadzidło, lecz zarazem nie chcą ofiarować złota.  Nie brak też takich, którzy uważają Go za Króla, lecz przeczą temu, że jest On Bogiem. Ci wyraźnie ofiarowują Mu złoto, lecz nie chcą ofiarować kadzidła. 
+
+[Lectio8]
+Nie brak też takich, którzy wyznają Go jako Boga i Króla, lecz przeczą temu, że przyjął On śmiertelne ciało. Ci naturalnie ofiarowują Mu złoto i kadzidło, lecz nie chcą ofiarować mirry przyjętej przez Niego śmiertelności. My przeto ofiarujmy Narodzonemu Panu złoto byśmy wyznawali, że On powszechnie króluje; ofiarujmy kadzidło byśmy wierzyli, że On, który pojawił się w czasie, jako Bóg istnieje przed wszelkim czasem; ofiarujmy mirrę — byśmy wierzyli, że Ten, o którym wierzymy, że w Swoim Bóstwie jest niecierpiętliwy, w naszym ciele stał się także śmiertelny. 
+
+[Lectio9]
+Jednakże złoto, kadzidło i mirra mogą być także rozumiane inaczej. Przez złoto bowiem oznaczona jest mądrość, wedle świadectwa Salomona, który stwierdza: „Skarb pożądany spoczywa w ustach mądrego” (Prz 21, 20). Przez kadzidło, zaś które zapala się Bogu, wyrażona jest moc modlitwy, wedle świadectwa Psalmisty, który mówi: „Niech modlitwa moja wstępuje Jak kadzenie przed oblicze Twoje” (Ps 140, 2). Przez mirrę z kolei dana jest figura uśmiercenia naszego ciała — stąd Święty Kościół mówi o swoich robotnikach, walczących aż po śmierć za Boga: „Ręce moje kapały mirrą” (Pnp 5, 5). 

web/www/horas/Polski/Sancti/01-09.txt

@@ -9,3 +9,18 @@ Widzieliśmy gwiazdę Jego * ze Wschodu, i przybyliśmy z darami oddać pokłon
 
 [Ant 3]
 Przesłuchiwał * Mędrcy Herod: Jaki znak widzieliście nad narodzeniem Pana? Gwiazdę widzieliśmy błyszczącą, której blask oświetlił świat.
+
+[Lectio7]
+Czytanie Ewangelii świętej według św. Mateusza
+!Mt 2:1-12
+Gdy się narodził Jezus w Betlejem Judzkim za dni króla Heroda: oto przybyli Mędrcy ze Wschodu do Jerozolimy mówiąc: „Gdzie jest on Król żydowski, który się narodził?” I tak dalej. 
+_
+Homilia świętego Grzegorza, Papieża
+!Homilia 10. na Ewangelię
+Coś naprawdę wielkiego ukazują nam Mędrcy przez to, że do swojej krainy wracają inną drogą. W tym bowiem, co wskutek napomnienia czynią, w istocie przekazują nam, co mamy czynić. To raj jest przecież naszą krainą, do której — po poznaniu Jezusa — zabroniono nam wracać drogą, którąśmy tu przybyli. Odeszliśmy bowiem od naszej krainy pyszniąc się, okazując nieposłuszeństwo, postępując za rzeczami widzialnymi, smakując zakazaną strawę — konieczne jest natomiast, byśmy do niej wracali płacząc, okazując posłuszeństwo, gardząc rzeczami widzialnymi, hamując pragnienia ciała. 
+
+[Lectio8]
+Inną więc drogą kroczymy z powrotem do swojej krainy: bo skorośmy odeszli od radości raju przez uciechy, to wracamy do nich przez żale. Stąd konieczne jest, bracia najdrożsi, byśmy zawsze pełni lęku i zawsze podejrzliwi względem siebie, stawiali przed oczy serca z jednej strony winy popełnione, z drugiej — sąd o najwyższej surowości. Zważmy, jak surowy przybędzie Sędzia — On, który sąd zapowiada i skrywa: grozi grzesznikom strasznymi rzeczami, a jednak wciąż je powstrzymuje; i dlatego odwleka prędkie przybycie, by mniej znaleźć tych, których ma potępić. 
+
+[Lectio9]
+Karajmy szlochami winy i wraz z głosem Psalmisty przybywajmy zawczasu przed Jego oblicze z wyznaniem (Ps 94, 2). Niech więc nas nie oszuka żadna złuda pożądliwości, niech nie uwiedzie żadna próżna wesołość. Tuż bowiem jest Sędzia, który powiedział: „Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem będziecie się smucić i płakać” (Łk 6, 25). To bowiem stwierdza Salomon: Śmiech będzie zmieszany z żałością, a końcem wesela smutek zawładnie (Prz 14, 13). I ponownie o tym mówi: Śmiech poczytałem za błąd, a do wesela rzekłem: „Co się darmo zwodzisz?” (Ekl 2, 2). I jeszcze raz to stwierdza: „Serce mądrych, gdzie smutek jest, a serce głupich, gdzie wesele” (Ekl 7, 5).